Bye bye Geneseo - Reisverslag uit Rochester, Verenigde Staten van Rachnel Kramer - WaarBenJij.nu Bye bye Geneseo - Reisverslag uit Rochester, Verenigde Staten van Rachnel Kramer - WaarBenJij.nu

Bye bye Geneseo

Blijf op de hoogte en volg Rachnel

19 December 2014 | Verenigde Staten, Rochester

Hoi mensen. Ik ben verdrietig. Want ik zit nu op het vliegtuig in Rochester. Ik vertrek over een uur… Het voelt zo dubbel. Elke avond voordat ik ging slapen dacht ik even aan hoe fijn het hier is en bid ik dat ik hier nog een keer terug mag komen. Ik ga iedereen hier ontzettend missen. Maar aan de andere kant kan ik ook niet wachten om mijn familie en lieve vrienden weer te zien. Want ook al ben ik soms heel afwezig op WhatsApp of duurt het dagen totdat ik eindelijk reageer, sorry, ik leef een beetje een dubbelleven. Maar ik mis jullie <3.
Oke genoeg sentimenteel gedoe.

THANKSGIVING! Het was super leuk. Ik ging met Tommy naar zijn huis in Brooklyn, NYC. Ik ging er met 0 verwachtingen naartoe en liet alles maar op me af komen. Zijn moeder heeft een heel mooi huis, heel netjes ingericht. Toen ik zijn moeder ontmoette kreeg ik meteen een dikke knuffel. We zijn met zijn drieën gaan lunchen in een Chinees restaurant met heerlijke sushi (elke dag sushi mam, jaloers?). We hebben gezellig gegeten en gekletst en ik voelde me een beetje aangekeken omdat de hele crew van het restaurant keek hoe ik strugglede met mijn stokjes. Ik kan prima met chopsticks eten, ik doe het al sinds kind dankzij papa. Maar soms kreeg ik super lange slierten noodles met dikke plakken groenten. En als je dan geen vork en mes hebt is het dus de bedoeling om alles naar binnen te slurpen. Geluiden maken niet uit, als het maar wordt opgegeten. Daar kwam ik een beetje laat achter, vandaar dat het allemaal wat lang duurde. Daarna zijn we boodschappen gaan doen en er werd me de hele tijd gevraagd wat voor taart en andere zoetigheden ik wilde. Ik wilde niet te gulzig overkomen en ik had ook geen idee of ik nou moest zeggen “doe mij maar twee stukken taart en een chocoladecake” of “ik ben dan wel Nederlands maar dit is te veel, nee bedankt”.

Die middag zijn Tommy en ik naar Union Square gegaan waar de kerstmarkt net was begonnen. Het was zo schattig en gezellig! Daarna zijn we naar de bioscoop gegaan en hebben we Mockingjay gezien. Toen gingen we naar een chocoladerestaurant waar ik zijn vrienden Alec, Sae, Shalva en Tammy heb ontmoet.
De rest van de dagen hebben we zo ontzettend veel gedaan. Het was echt zo gezellig, NYC is zo mooi tijdens de kerstweken! Overal lichtjes, muziek en gezelligheid. Even een lijstje van wat ik gedaan heb:
- Black Friday shopping
- Museum of Modern Art. Tommy moest voor Art History een schilderij analyseren en dat was natuurlijk geen probleem want het is zo’n leuk museum!
- Museum of National History (zooooo gaaf, maar veel te weinig tijd om alles te zien. Ik wist niet dat ik dinosaurussen zo leuk kon vinden)
- Thanksgiving diner! Natuurlijk. Dat was zo leuk. Zijn hele familie kwam bij hem thuis en er was natuurlijk Turkey. Omdat bijna alles in het Chinees gebeurde (Tommy is first generation American), werd er steeds veel vertaald, maar dat vond ik prima. De verschillen in cultuur waren ook zo interessant. Voor mijn ontbijt bijvoorbeeld krijg ik rijst, aardappelen en ei. Maar zo’n grote eter ben ik nou ook weer niet dus ik liet wat aardappelen en rijst liggen, maar je rijst niet opeten is blijkbaar onbeschoft, oeps. Verder heb ik echt heerlijk gegeten die week: Japans, Chinees, Vietnamees en heel veel Oosterse snacks. Ik heb zelfs kippenpoten gegeten en dat was onverwachts lekker!

Ennnnn ik heb geschaatst bij Rockefeller Center! Wauw wat was dat leuk. Echt een bucketlist dingetje. En toen wij er waren was er een man die zijn vriendin ten huwelijk vroeg in het midden van de ijsbaan. Het was heel leuk om weer even te schaatsen, ik hoop dat het in Nederland ook kan. Het was echt een geweldige week en zijn familie was zo lief :) Ik heb nog een prachtige ketting van Chinees “Jade” gekregen van zijn moeder en een gouden armbandje (!!) van zijn vader. Echt ontzettend veeeeel te lief! Ik heb ook wat Frieze cadeautjes en eten aan hen gegeven, wat ze erg leuk vonden.

De week daarna waren finals en ik was er helemaal klaar mee. Ik had een presentatie over Thailand voor Intercultural Communication die erg goed ging en het was erg leuk. Soms zei ik wat random dingen tussendoor over wat ik in Thailand had meegemaakt omdat ik mijn tekst kwijt was en dan moest de klas lachen. Ik ben nog steeds “schattig” met mijn accent dus sorry jongens, een Amerikaans accent is er niet van gekomen. Daarnaast had ik drie(!) essays en drie tentamens. Echt heel veel werk dus, en dat allemaal in anderhalve week. Maar ik heb het gered en ik heb alles met A’s en B’s gehaald! Dus ik ben trots :). De laatste twee dagen hier in Geneseo heb ik met Anne geleefd en in dezelfde kamer geslapen want we waren de enigen in onze hal (en bijna het hele gebouw en de hele campus). We zijn elke dag uit eten geweest en Dave, een Koreaan, heeft nog voor ons gekookt, super lief. Wat ging de tijd snel zeg…

Heb ik veel geleerd van dit semester? JA. Het was geweldig om mensen van andere continenten te ontmoeten. Sommige dingen van Amerika vind ik nog steeds belachelijk (zoals de Staten waar het homohuwelijk nog niet legaal is). En het woord “racisme” valt nog veel te vaak. Of nou ja, niet in Geneseo, maar als je per ongeluk iets zegt wat ook maar een beetje in de buurt komt van racisme krijg je de volle laag over je heen. Toen de Afrikaans-Amerikaanse mannen waren doodgeschoten door politie was er ook dikke ophef hier. Allemaal protesten tijdens Ijshockey wedstrijden en buiten. Ze hebben helemaal gelijk. Het is hier echt een andere wereld. Ik heb een groter perspectief van de wereld gekregen. Ook denk ik dat ik weer een mini cultuur schok krijg als ik weer in Nederland ben. Nederland, waar mensen ontzettend gierig zijn en hun lunch liever niet willen delen. Misschien ben ik daar nog wel het meest blij mee. Dankzij Tommy en zijn Chinese achtergrond ben ik zoveel minder gierig geworden (en ik dacht dat het bij mij wel meeviel). Maar serieus, Nederlanders, we zijn zo ontzettend gierig. En dan heb ik het niet over de rekening door vijven delen. Het maakt echt niet uit als je een ander vraagt of hij/zij misschien iets van jouw eten wil hebben.

Ik denk dat Amerika me echt heeft veranderd. Ik ben zo veel meer dankbaar voor het land waar ik leef. Alles is zo goed geregeld in Nederland. In Amerika heb ik vreselijke dingen gezien, zwervers die dood vriezen in de kou in Chicago, mensen die 18 uur voor de opening van een H&M in Time Square moeten staan om hun geld te verdienen. Mensen die geen zorg kunnen ontvangen omdat ze niet verzekerd zijn. Studenten die bang zijn om geen A te halen omdat ze dan misschien de rest van hun leven in hun ouders’ huis moeten leven… Maar ik heb ook heel veel goede dingen gezien. Alhoewel ik me eerst ergerde aan de manier waarop Amerikanen elkaar groeten “Hey how are you doing” en vervolgens niet geïnteresseerd zijn in hoe het echt met je gaat. Ze geven meer om hun medemens, echt. Het zit nu bijvoorbeeld in mijn systeem om de deur altijd open te houden, en niet alleen als er toevallig een ouder persoon achter je staat. Overal wordt dankjewel voor gezegd en alle meisjes worden hier aangesproken met honey, darling of sweetie door vrouwen die in winkels werken en die vervolgens een gesprekje met je aanknopen in plaats van verveeld voor zich uit kijken.

Mijn laatste gesprekken met Amerikanen bijvoorbeeld waren allemaal vandaag: de taxichauffeur (een schat van een vrouw die haar hele levensverhaal heeft verteld en ons na het afzetten een dikke knuffel gaf), de mensen bij de incheck balie die geïnteresseerd naar onze reis vroegen. En overal mensen om je heen die je een fijne Kerst wensen. Ik ga het hier ontzettend missen, maar ik weet zeker dat ik terug kom in Amerika. Ik ben er nog lang niet uitgekeken! Maar ik ben ontzettend blij om iedereen thuis weer te zien en Kerst te vieren met al mijn familie waar ik ontzettend dankbaar voor ben. Slechts een paar Internationale studenten zitten nog in ons gebouw en zij moeten daar 5 weken blijven. Geen dining halls, geen vrienden om je heen, echt vreselijk. Dus mensen, wees blij met wat alles wat je hebt :).
Ik kan een studie in het buitenland echt aanraden!
Byebye Geneseo :)

  • 20 December 2014 - 09:31

    Anke:

    Dag Rachnel,
    ik heb je blogs met plezier gevolgd. Hoewel het soms een beetje als stalken voelde, was het erg leuk om jouw kijk op het verblijf in Geneseo te lezen. Ik kan me voorstellen dat het afscheid moeilijk was en dubbel voelde. Je kunt terug zien op een fantastische tijd in de USA. Ik hoop dat je je leven hier weer goed kunt oppakken en wens je gezellige feestdagen met jouw dierbaren.
    Anke, de moeder van Emma B.

  • 20 December 2014 - 12:06

    Bruiny:

    Voor Anke: ik heb de blogs van Anne en Emma ook met veel plezier en interesse gevolgd :)
    Warme feestdagen voor jullie, geniet van het samenzijn!
    Bruiny, de moeder van Rachnel.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Verenigde Staten, Rochester

Rachnel

Student aan de State University of New York in Geneseo

Actief sinds 16 Aug. 2014
Verslag gelezen: 1600
Totaal aantal bezoekers 8405

Voorgaande reizen:

16 Augustus 2014 - 20 December 2014

Geneseo

Landen bezocht: